Een olifant en heel veel apen
Blijf op de hoogte en volg Karin
17 September 2014 | India, Kundapura Railway Station
Zondag ben ik met de bus naar Udupi geweest, een wat grotere stad in de buurt. Alleen de busrit is al een belevenis. Ik stapte in op het beginpunt in de buurt van mijn hotel. Van verre hoorde ik de conducteur al schreeuwen (eigenlijk meer zingen) Udupi Udupi Udupi Mangalore, en dat in een razend tempo en tientallen keren achter elkaar. Het klonk bijna als een soort bezwering. Bij elke grotere halte herhaalt zich dat. Om een volgende halte aan te kondigen fluit hij een kort melodietje, waarbij hij nadrukkelijk die mensen aankijkt die volgens hem moeten uitstappen. Langs de route is van alles te zien: veel kleine krakkemikkige winkeltjes, onafgebouwde gebouwen, megakerken in aanbouw, tentenkampen waar de allerarmsten wonen en vooral onvoorstelbaar veel rotzooi.
In Udupi staat een beroemde Krishnatempel uit de 13E eeuw, die door duizenden pelgrims per jaar bezocht wordt. De tempel is omgeven door 8 kloosters. Het is een kleurrijk geheel, waar de vele reclameborden een behoorlijk steentje aan bijdragen. Bij ons zou dat bijna heiligschennis zijn, een reclamebord van 10 bij 4 naast de ingang van de kerk. Hier blijkbaar niet. In een voorportaal van een van de kloosters staat een olifant met gouden kettingen om zijn hals. Ik vind het dierenmishandeling, maar daar denken ze hier heel anders over. De olifant is een heilig dier en hij ontvangt veel offergaven van de gelovigen. Vooral het interieur van de tempel is indrukwekkend, zeer rijk versierd met bladgoud. Ook niet Hindoe's mogen naar binnen, mits op blote voeten en de mannen met ontbloot bovenlijf. Het is wel duidelijk dat Krishna een populaire god is, iedereen verdringt zich voor het beeld van hem. Ik word letterlijk aan de kant geduwd. Vandaag is het trouwens de feestdag van Krisshna. Vanochtend om 6 uur hoorde ik al gezang bij het tempeltje in onze buurt.
Sinds maandag is Shravia, het dove meisje, er. Het is een pienter meisje, dat gelukkig niet helemaal doof blijkt te zijn maar ernstig slechthorend. Ze moet nog erg wennen bij ons, ze is steeds in de buurt van haar tante die hier lesgeeft. In de tijd die nog rest voordat ik naar huis ga kan ik niet zoveel voor haar betekenen. Maar alle beetjes helpen. Het bleek dat de ouders totaal geen uitleg hadden ontvangen over het gehoorverlies van Shravia, en ook geen instructies hadden gekregen over het gebruik van de hoortoestellen. Prabha, de tante, kwam met een papiertje waarop de arts in het Engels, een taal die de ouders onvoldoende beheersen, de uitslag van het onderzoek had geschreven. Het stond vol met allerlei vaktermen. Dat was alles wat ze aan informatie hadden. Geen adviezen over school, geen logopedie, niets. Zoek het maar uit. Dus alles wat ik kan doen is meegenomen. Voor de gemiddelde Nederlandse logopedist zijn de adviezen die ik geef de normaalste zaak van de wereld, hier betekent het veel dat iemand adviezen en informatie geeft die begrijpelijk is en waar je iets mee kunt. Ik hoop van harte dat Shravia de eerste paar jaren hier in Koni naar school zal gaan. Ze kan hier veel leren. Als ik weg ben komt er een andere logopedist en ook de teachers, de vrijwilligers en Maartje kunnen en zullen veel bijdragen aan haar ontwikkeling. Tot nu toe heb ik alleen met Prabha, haar tante, gesproken. Ik hoop dat ik volgende week haar ouders nog kan spreken. We gaan het zien.
En wat de betreft de apen: toen we vanochtend met de kinderen bij het tempeltje aankwamen zaten er zeker 15 apen in en onder de bomen. Ik vond het helemaal te gek, en de kinderen trouwens ook!
Tot de volgende keer!
x Karin
In Udupi staat een beroemde Krishnatempel uit de 13E eeuw, die door duizenden pelgrims per jaar bezocht wordt. De tempel is omgeven door 8 kloosters. Het is een kleurrijk geheel, waar de vele reclameborden een behoorlijk steentje aan bijdragen. Bij ons zou dat bijna heiligschennis zijn, een reclamebord van 10 bij 4 naast de ingang van de kerk. Hier blijkbaar niet. In een voorportaal van een van de kloosters staat een olifant met gouden kettingen om zijn hals. Ik vind het dierenmishandeling, maar daar denken ze hier heel anders over. De olifant is een heilig dier en hij ontvangt veel offergaven van de gelovigen. Vooral het interieur van de tempel is indrukwekkend, zeer rijk versierd met bladgoud. Ook niet Hindoe's mogen naar binnen, mits op blote voeten en de mannen met ontbloot bovenlijf. Het is wel duidelijk dat Krishna een populaire god is, iedereen verdringt zich voor het beeld van hem. Ik word letterlijk aan de kant geduwd. Vandaag is het trouwens de feestdag van Krisshna. Vanochtend om 6 uur hoorde ik al gezang bij het tempeltje in onze buurt.
Sinds maandag is Shravia, het dove meisje, er. Het is een pienter meisje, dat gelukkig niet helemaal doof blijkt te zijn maar ernstig slechthorend. Ze moet nog erg wennen bij ons, ze is steeds in de buurt van haar tante die hier lesgeeft. In de tijd die nog rest voordat ik naar huis ga kan ik niet zoveel voor haar betekenen. Maar alle beetjes helpen. Het bleek dat de ouders totaal geen uitleg hadden ontvangen over het gehoorverlies van Shravia, en ook geen instructies hadden gekregen over het gebruik van de hoortoestellen. Prabha, de tante, kwam met een papiertje waarop de arts in het Engels, een taal die de ouders onvoldoende beheersen, de uitslag van het onderzoek had geschreven. Het stond vol met allerlei vaktermen. Dat was alles wat ze aan informatie hadden. Geen adviezen over school, geen logopedie, niets. Zoek het maar uit. Dus alles wat ik kan doen is meegenomen. Voor de gemiddelde Nederlandse logopedist zijn de adviezen die ik geef de normaalste zaak van de wereld, hier betekent het veel dat iemand adviezen en informatie geeft die begrijpelijk is en waar je iets mee kunt. Ik hoop van harte dat Shravia de eerste paar jaren hier in Koni naar school zal gaan. Ze kan hier veel leren. Als ik weg ben komt er een andere logopedist en ook de teachers, de vrijwilligers en Maartje kunnen en zullen veel bijdragen aan haar ontwikkeling. Tot nu toe heb ik alleen met Prabha, haar tante, gesproken. Ik hoop dat ik volgende week haar ouders nog kan spreken. We gaan het zien.
En wat de betreft de apen: toen we vanochtend met de kinderen bij het tempeltje aankwamen zaten er zeker 15 apen in en onder de bomen. Ik vond het helemaal te gek, en de kinderen trouwens ook!
Tot de volgende keer!
x Karin
-
17 September 2014 - 21:35
Anna:
Dag Karin,
Leuk om je boeiende verhalen over je belevenissen te lezen.
Kun je het klimaat en eten daar aan?
Veel goeds gewenst en succes. Hier gaat alles goed..
Liefs, mam. -
17 September 2014 - 21:44
Peter Van Der Hulst:
Geniet van je verhalen. Met Nietzsche zou ik willen zeggen: Is dit het leven? graag nog een keer!
groet,
peter en Erna
-
17 September 2014 - 22:45
Marysia:
Weer een prachtig verhaal - we leven zo helemaal mee! Er komen veel herinneringen aan zuid India terug - de allerprachtigste, allerlelijkste, allerluidste en allerkleurijkste details opgepropt in elke blik die je om je heen werpt. Je zal wel moe zijn....Geniet er nog van. Marys xx -
18 September 2014 - 09:16
Olga Leever:
Mooi dat je zoveel voor deze kinderen kunt betekenen Karin!
Tot gauw,
x
Olga -
18 September 2014 - 10:34
Annèt:
Hoi Karin, je schrijft mooi, boeiend en beeldend! Ik kan me voorstellen dat je de laatste week nog veel werk wilt verzetten. Succes daar! Annèt -
18 September 2014 - 11:52
Martijn:
Lieve Karin, Wat een leuke verhalen! Bijzonder om op deze manier iets te kunnen doen voor de 'less fortunate'. Alle beetjes helpen!
Nu al benieuwd naar de foto's en de rest van de verhalen.
Groet, Martijn -
18 September 2014 - 18:36
Hayo:
Hoi Karin,
Mooi om dat allemaal te lezen. Het zal je een goed gevoel geven, de kinderen daar zo te kunnen helpen.
Weet je welk soort apen het zijn? Voor bavianen moet je echt wel uitkijken.
Groet, Hayo
PS. Waar blijven de foto's? ;-) -
18 September 2014 - 19:36
Sjanet Mosterd:
Ha Karin wat mooi verhaal weer ik hoop dat die ouders nog spreekt dat hun nog van alles kunt vertellen . Ik weet dat veel indruk op je zal maken nogmaals super dat je daar bent thuis gaat alles geweldig compliment voor de maanen van je en Tara natuurlijk groetjes veel liefs sjanet -
19 September 2014 - 11:53
Marjan:
Ha die Karin,
Wat een cultuurverschillen schets je in je verhaal. Ik ben benieuwd wat dit met jouw doet.
Mooi dat je resultaten hebt bevredigende resultaten hebt bereikt in zo'n korte tijd. Tot gauw weer!
Marjan -
21 September 2014 - 18:12
Elsbeth:
Lieve Karin,
Wel fijn dat Shravia nog iets kan horen. Ik ben benieuwd of de je ouders nog hebt kunnen spreken.
Leuk van die apen!
Liefs Elsbeth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
